San Blas: Leven tussen de Kuna Idianen!

Een tweede bericht uit het zonnige Panama, waar het weer lekker warm is. Af en toe een tropische regenbuitje zorgt ervoor dat het niet zo benauwd is. We vermaken ons hier prima, erg vriendelijke en behulpzame mensen hier en erg geintresseerd in Nederland. Iedereen heeft er wel van gehoord en veel bekende voetbalspelers kunnen ze opnoemen. Helaas ook vaak Amsterdam, wiet en andere drugs, we vullen ze dan graag aan met andere leuke details van ons landje!

Van David zijn we met de bus naar El Valle gereisd. El Valle is een dorpje wat vlakbij Panama City in de buurt ligt. El Valle is een dorpje gelegen in een grote krater van een vulkaan. Het is bekend om zijn zondagmarkt, waar veel souverniers te koop zijn en er is een bloementjes markt. Het was wel een gezellige bedoeling zelfs een van de lijsttrekkers van een politieke partij kwam nog even langs. Ik heb een mooie hangmat gekocht, ik kon het echt niet weerstaan. Nu moet ik er nog een tijdje mee rondzeulen, maar goed wie wat bewaard heeft wat. De volgende dag zijn we nog naar een naarbij gelegen waterval gelopen. El Valle heeft echt een hele mooie natuur om doorheen te lopen. Echt een schattig dorpje.

Toen was het tijd om verder te reizen naar Panama City! Veel al over gehoord en gelezen, maar dit keer konden we het met onze eigen ogen bewonderen. Helaas bleken meer mensen dat te denken en zaten erg veel hostels vol. Uiteindelijk zijn we in de hostel van Voyager beland. Een erg donker en vieze plek, maar ja we waren al lang blij een plek te hebben. Lang hoefden we er niet te blijven want de volgende ochtend, al om 04:30 gingen we met een Jeep naar de San Blas eilanden, bekend om de Kuna Idianen. De heenreis leek voorspoedig te gaan, de Jeep bracht ons naar een plek midden in de jungle waar mannen ons stonden op te wachten. We dachten waar is de zee nou, want de San Blas eilanden liggen ten noorden van Panama. Na een wandeling van 5 min door de rode modder en errug grote mieren, kwamen we bij 5 boten aan. Van die Kajak dingen met een motoreraan. We moesten in een van die boten zitten en het was weer afwachten maar. Na een dik half uur gingen we dan eindelijk op weg. Opeens na een bocht zagen we idianenhutje tevoorschijn komen, heel magisch. Net het dorpje van Pocohontas. We gingen verder met een boot en zagen de zee en allemaal bounty eilandjes aan de horizon. Onze boot legde aan bij een soort hoofdeiland. Daar wonen veel Kuna¨s. Marieke en ik wilden graag naar het Robinson eiland. Ja dat kon wel, we moesten even wachten op een boot die daar heen zou gaan. Om een lang verhaal kort te maken, na 3 uur wachten kwam er eindelijk een boot die ons verder kon brengen. Pff, en dat in de brandende zon, lekker verbrand enzo. Na drie kweartier varen kwamen we bij een heel mooi klein palmbomeneiland aan. Er stonden ons twee mannen op te wachten en die brachten ons naar hun kamp. Er leefden drie families op het eiland wat zeker niet groter was dan 500 meter. Ons uitzicht was echt paradijselijk, echt zo¨n eiland waar je graag aangespoeld zou willen worden, wanneer het schip het begeeft. We sliepen in een hutje op het strand, het kwam neer op twee bedden die op het strand stonden met daar omheen een hutje. Onze spullen en wijzelf waren niet veilig voor de mieren die daar ook in grote getalen woonden. Onze sultana¨s hebben het moeten ontgelden, die beesten knagen overal doorheen en nestelen zich overal tussen. Wij kregen drie maaltijden per dag, klaar gemaakt door de Kunas. Het bestond voornamelijk uit vis en rijst en een eitje in de morgen, heerlijk toch?
De douche en toilet waren nog in ontwikkeling. De toilet die we mochten gebruiken was gebouwt boven de zee, in de vorm van een aanlegsteiger met een gebouwtje erop. Heel apart. Het was qua voorzieningen echt back to basic. We ervaarden echt het expeditie robinson gevoel. Kokosnoten kraken en opeten was zo¨n beetje onze tijdsbesteding en genieten van de omgeving natuurlijk. Naast Marieke en mij waren er nog twee Israeliers. We hebben samen met hun gegeten en wat info kunnen inwinnen hoe het er nu echt aan toe gaat in Israel. Om ons eiland vlogen pelicanen die vis aan het vangen waren. Het water was zo helder dat je de visje kon zien zwemmen en hebben we nog een zeester gezien. De Kunas zelf hielden zich een beetje afzichtig van ons, maar we hielden elkaar wel goed in de gaten. Af en toe wat toenadering en een klein gesprek. Het leuke van ons eiland was dat we met ons 4en de enige toeristen waren. Wel zo lekker rustig. We hebben twee dagen mooi weer gehad, de laatste dag helaas veel regen en onweerbuien. Maar ook dat was een leuke ervaring, omdat je vanaf het eiland heel ver kon kijken. Op 5 december zijn we terug gegaan naar Panama city. We zijn weer met een bootje naar het vaste land gegaan en daar zou dan een Jeep moeten staan wachten op ons. Helaas niet dus, weer lang wachten, de weg was door de vele regen lichtelijk ombegaanbaar geworden. Auto¨s reden met sneeuwkettigen om, anders gleden ze weg. Laat in de middag (we waren vertrokken om 06:00) kwamen we dan eindelijk weer aan in Panama City. Op zoek naar een hostel kwamen we weer uit, met veel tegenzin, bij Voyager. De volgende dag hebben we gelukkig een ander hostel gevonden, ANITAS. Dit bevalt ons stukken beter.

De dag erna even gerelaxed en ons eindelijk weer eens goed kunnen wassen na het San Blas avontuur. Zondag naar de Albrook Mol, wat een groot gebouw, wat veel winkels, echt niet te geloven. Iedereen leek daar te zijn voor het shoppen en voor het eten, wel 50 eettentjes gezien. We hebben ons weten te inhouden, want onze backpacken zitten al redelijk vol van de vorige aankopen, hahaha.
Vandaag is het moederdag hier, erg fijn alles is gesloten en iedereen neemt zijn moeder mee uit eten. Wij zijn naar het Panama kanaal geweest en daarna naar Casco Viejo (oude stad van Panama city) waar je de skyline goed kan bezichtingen.

Ons volgende programma punt is : Woensdag naar Peru! Ik heb er erg veel zin, zal wel heel anders zijn dan midden amerika, ietsje kouder enzo.

Tot vanuit Peru!
Muchos besos Loa